Jacy jesteśmy jako społeczeństwo? Ilu nas jest, co kupujemy, ile pracujemy, jaki jest nasz dochód narodowy, w jakiej kondycji jest nasze rolnictwo? Na te i inne nurtujące nas pytania odpowiada statystyka publiczna. W Polsce zadanie prowadzenia statystyki publicznej realizuje Główny Urząd Statystyczny (GUS). Można powiedzieć w skrócie, że GUS za pomocą liczb i wykresów opisuje nasze państwo, a także nas jako obywateli. Zanim jednak te liczby w postaci danych ujrzą światło dzienne i znajdą swoje miejsce w różnego rodzaju opracowaniach, komunikatach i publikacjach, muszą zostać zebrane w terenie przez ankieterów. Bez wątpienia w całym procesie badawczym to właśnie ANKIETER STATYSTYCZNY odgrywa rolę kluczową. Bez dostarczonych przez niego materiałów mądre głowy ekspertów mogłyby tylko bezradnie rozłożyć ręce. Oczywiście sam ankieter to za mało, by odnieść sukces. Potrzebna jest jeszcze pomoc RESPONDENTA, którym możesz być właśnie Ty.

– Nie rozumiem, dlaczego nie mogę uzyskać tych danych dla gmin? – usłyszałam ostatnio na spotkaniu. – A czy wie Pani, co musimy zrobić z naszej strony, żeby otrzymać te dane przynajmniej na poziomie województwa? – pytam i po chwili ciszy opowiadam o długiej drodze od danych pozyskanych od respondenta do informacji, które mogę przekazać odbiorcom.

Pracę w Urzędzie Statystycznym zaczęłam dwa lata przed ukończeniem 50. roku życia. Dla kobiety w tym wieku, z zupełnie innym doświadczeniem zawodowym, było to duże wyzwanie. Oczywiście pojawiały się myśli: „czy sobie poradzę?”, „a co, jeśli nie dam rady?”. Praca ankietera wymaga stuprocentowego zaangażowania, gdyż jej wyniki łatwo zweryfikować rzetelnością upowszechnianych informacji statystycznych. Podział na „pracę” i „dom” też się trochę zaciera. Wiele badań ankieterzy przeprowadzają po południu. Już na początku musiałam więc wykształcić w sobie szczególny rodzaj samodyscypliny, który nie pozwala mi odkładać niczego na jutro. Planowanie czasu to jedna z podstawowych umiejętności niezbędnych w tym zawodzie. Dziś, z perspektywy przepracowanych lat, setek, jeśli nie tysięcy, przeprowadzonych ankiet, wiem, że znajduję się we właściwym miejscu. A do pierwszego dnia pracy wracam w swoich myślach wielokrotnie...